Rozmowa Poety Z Komornikiem - Maryla Rodowicz

Gdy wezmą nam ostatni chłam, ostatni łach do spania

Ja na to w śmiech, panowie, ja wchodzić nie zabraniam

Gdy oclą mi ostatnie drzwi, ostatni dach nad głową

To powiem cóż - bywało już i zimno, i niezdrowo

Czy pan jest sam, czy panów dwóch

Otwieram drzwi na oścież

Ach co za szum

Ach co za ruch

Ach jacy mili goście

Siekierę weź i porąb stół

Gdy trudność się wyłania

Bo to co gram

Co w sercu mam

Jest nie do odebrania

Gdy wezmą nam ostatni chłam, ostatni łach do spania

Ja na to w śmiech, panowie, ja wchodzić nie zabraniam

Gdy przyjdzie ta, co kosę ma i oczy jak latarnie

Dam wódki gram i — ech madame — niech pani mnie przygarnie

Jak żyło się, tak żyło się

Otwieram drzwi na ościerz

Weź ręce dwie i oczy te

O więcej mnie nie proście

Zrób tylko pstryk i wyłącz dźwięk

I miejsce zrób na saniach

Bo to co gram

Co w sercu mam

Jest nie do skasowania