Przywitała Mnie Pełnia - AdMa

Miałam nic nie znaczyć, byłam niepotrzebna

A jednak, przywitała mnie pełnia

Dojrzałam do tego, by wkroczyć w nowe stadium

Diany kompleks przepadł jak trauma po gimnazjum

Blizny na plecach mam, one poznały mnie z prawdą

Dziecięca nieświadomość rani, obniżasz swą wartość

Kie-kie-kiedyś, kiedy?

Kiedy?

Kiedy byłam nastolatką

Gdzieś nocami, ulicami, ryzykuję, chłonąc miasto

Z zazdrością spoglądając w stronę gwiazd szkolnego lansu

Fanki marki celebracji, ja za to dzierżyłam kaptur

Mrok był moim ukojeniem, Księżyc nie pozwalał zasnąć

Wtedy jeszcze nie wiedziałam, jaką moc ma jego światło

Selena moje łzy w zeszyty zaklęła i

Pozwoliła zrzucić szaty męczennicy szkolnych kpin

Te legendy o przemianach, likantropia, wuki — NIE!

Miałam swoją rewolucję, ewolucję, metodę

Wiara w cel — wartość to rdzeń, chwała mej inności w cień

Usunęła mą cielesność, tylko jedność wewnątrz mnie

Księżyc wschodził razem ze mną, w końcu miałam chwilę, by

Rozprawić się z lekturami, opisami cudzych żyć

Słońce nigdy nie sprzyjało poszerzaniu wiedzy, myśl

Moja wiecznie uciekała w stronę gwiazd bliskich do dziś

W pełni dobrze nie sypiałam, to bez zmian zostało mi

I też zawsze wybierałam argentum, choć aurum lśni

Przestały mi imponować te lolitki, «high school queen»

Bo mogłam zaoferować światu więcej niż

Fizyczność, bo moją myśl, moją myśl

Moje ideały, wnioski, poglądy