Nic Się Nie Zmienia - AdMa

To nic nie zmienia

Nie zmienia nic

To nic nie zmienia

Nie zmienia nic

I tak śpię sama, nic się nie zmienia

I tak wstaję sama, nic się nie zmienia

Czuję jak serce się ulotniło, gdzieś między ustami a drogą do szkła

Drogą do dna, tyle lat tresowałam uczucia, że został mi żal

Jedynie smak, odejdź lub zostań, zostań i patrz, patrz, patrz

Jak się starzeję, jak powstają blizny, krew i łzy, to cała ja

Behawioryzm za posłuszeństwo, dostaję nagrody, odczuwam amory

Nietypowy obraz a wzory są niestabilne, labilności skowyt

Zapach odnowy nietypowy, zapach a czuję ciągle smród

Własnego strachu przed rozłąką i świadomości, że tkwię w tym znów

Znowu ulegam a nie powinnam, bo nie zmienia się nic

Znowu czekam a nie powinnam, bo nie zmieni się nic

Znowu wróciłeś i odlecisz i nie zmieni się nic

Znowu muszę komuś wyjaśniać, że istniejesz w tej czasoprzestrzeni

Mojej przestrzeni, tylko duchem, bo ciałem daleko, chłód oceanu

Kilka języków rozdziela nas na jakiś czas, to jest ryzyko od siedmiu lat

To jest ryzyko w dobie kryzysu, wzrostów libido, ciągła reakcja

Walcz lub uciekaj, ewolucyjnie pragnę drugiego

Chcę cię zostawić, muszę to zrobić, żebym mogła normalnie żyć

Lecz nie potrafię, serce jest sługą, ale nie moim, rządzisz nim ty

I tak jesteśmy razem, jedną emocją

Ale to nie zmienia, nie zmienia nic