Ayrılığın Hediyesi - Ahmet Kaya

Şimdi saat sensizliğin ertesi

Yıldız dolmuş, gökyüzü ay-aydın

Şimdi saat sensizliğin ertesi

Yıldız dolmuş, gökyüzü ay-aydın

Avutulmuş çocuklar çoktan sustu

Avutulmuş çocuklar çoktan sustu

Bir ben, bir ben kaldım tenhasında

Gecenin, avutulmamış ben

Bir ben, bir ben kaldım tenhasında

Gecenin, avutulmamış ben

Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettim

Ki bu yaşlar utangaç boynunun kolyesi olsun

Bu da benim sana, bu da benim sana ayrılırken hediyem olsun

Soytarılık etmeden güldürebilmek seni

Ekmek çalmadan doyurabilmek

Ve haksızlık etmeden doğan güneşe

Bütün aydınlıkları içine süzebilmek gibi

Mülteci isteklerim oldu ara sıra, biliyorsun

Şimdi iyi niyetlerimi bir bir yargılayıp asıyorum

Bu son olsun, son olsun

Bu da benim sana, bu da benim sana ayrılırken hediyem olsun

Şimdi saat yokluğunun belası

Sensiz gelen sabaha günaydın

Şimdi saat yokluğunun belası

Sensiz gelen sabaha günaydın

İşi-gücü olanlar çoktan gitti

İşi-gücü olanlar çoktan gitti

Bir ben kaldım, bir ben kaldım voltasında gecenin

Hiç uyumamış ben

Bir ben kaldım, bir ben kaldım voltasında gecenin

Hiç uyumamış ben

Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettim

Ki bu yaşlar utangaç boynunun kolyesi olsun

Bu da benim sana, bu da benim sana ayrılırken hediyem olsun

Kafamı duvara vurmadan tanıyabilmek seni

Beyninin içindekileri anlayabilmek

Ve yitirmeden yüzündeki anlık tebessümü

Bütün saatleri öylece dondurabilmek için

Çıldırasıya paraladım kendimi

Lanet olsun!

Artık sigarayı üç pakete çıkarttım günde

Olsun gözüm, olsun

Ne olacaksa olsun!

Bu da benim sana, bu da benim sana ayrılırken hediyem olsun