Tezgahtar Nebahat - Ahmet Kaya

Tezgâhtar bir kızdı o, permalı saçlarıyla

Herkese gülümserdi süzgün bakışlarıyla

Anasının elinden kaçırıp birkaç kuruş

Konserlere giderdi çılgın gözyaşlarıyla

Kırmızı hırkasıyla resimler çektirirdi

Keşfedilmek için hep Beyoğlu'nda gezerdi

Her akşam o şarkıcı, duvardaki posterden

Uzanıp rüya gibi dudağından öperdi

Ah, Nebahat, Nebahat

Bir gün görmedi rahat

Düşünür bulamazdı;

Kimdeydi bu kabahat?

Tezgâhtar bir kızdı o evi Sağmalcılar'da

Altı kardeş bir ana, birde kötürüm baba

İçki kumar peşinde boş vermiş bir abisi

Devlete karşı gelmiş bir ablası mahpusta

Kırmızı hırkasını ah seneler eskitti

Sonunda rüyasını sandığına kilitledi

Mahalleden biriyle heveslendi sevmeye

Hayırsız çıktı oğlan, zengin bir dula gitti

Ah, Nebahat, Nebahat

Ona gülmedi hayat

Sonunda anladı ki

Kendindeydi kabahat