Kapı - Aspova, Necip Mahfuz

Sağ kalanlarımız var mı?

Bu sandığa masum cesetler saklı

Baktık etrafta herkes haklı

Kalsın bu sokak, bizim kalsın bu sokak

Tatava yasak, sen yorulduk san

Rahatla uzan, derdimiz var eksik olmaz

Git ona (git ona), git sorma (git sorma)

Hayat bu çelmeyi çok seviyor

Benim ahdım var, deli gömleğim yok

Hecelere yükledik abi bi' ton tasa, dert başa

Hiç yok farklı bi' ton

Kaçmadı kavgamız aynı

Aynamız da bizim

Açmadık perdeler karanlık oda, sanki

Korkuyor musun yoksa kalk yanımdan

Hayat varsa üç yüz sayfalık kitaplarından

Kaçıncı kapalı kapı bu, bu

Açılmayan mazileri hatırlayıp dur, dur

Hangi tarih yazdı bunu söyle

Unutulduk, unutulduk

Kaçıncı kapalı kapı bu, bu

Açılmayan mazileri hatırlayıp dur, dur

Hangi tarih yazdı bunu söyle

Unutulduk, unutulduk

Neyine güvenir ruhum?

Söküp alıp elimle tutarım onu

Her adım başı pusu

Ne zaman uyudum;

o zaman yapıştı yakama huzur

Yürünen uzun bi' yol

Gidince dönülmüyor ve sonu görünmüyor

Yaradan ölünmüyor

Ama şakadan ölüm de yok (yok, yok, yok)

Uçsuz bucaksız yolculuklarla konuştun aslında konu şu dilinden dökülen cümlenin

hedefi sonuçtan oluşur

Bu seni yıkar ve eder adam, nereye kadar?

Gerçeğin kapılır bir yalana

İçinden çıkılmaz bu halin acısı dökülür sigarana

Bir yanında sen ve bir yanında ben hep üçümüz bir arada

Gözlerimizin özlemi gökyüzüne

Boynundan asılı flamalar

Yüksekten izlerken bu şehri

Nefretin dönüşür canavara

Kaçamaz olursun dizlerin üstünde sürünmek istersen kefenin cebinden para çıkar

Bunun için yaşa, bunun için geber

Bokun içinde debelen uçurum ucunda

Tepeden zemine bi' düş hele tüm kelimeler istemsiz şekilde dönüşür birbirine

Bu şekilde döner mi çark?

Kabuslarım gerçekten görününce

Uyanmak istediğim bir cehennem

Saf karanlığının gölgesinde

Kaçıncı kapalı kapı bu, bu

Açılmayan mazileri hatırlayıp dur, dur

Hangi tarih yazdı bunu söyle

Unutulduk, unutulduk

Kaçıncı kapalı kapı bu, bu

Açılmayan mazileri hatırlayıp dur, dur

Hangi tarih yazdı bunu söyle

Unutulduk, unutulduk

Sonuçta gidenler onlardı

Yaka silktin yalnızlıktan

Pek asildin eskilerde

Üzülme tepende yine güneş doğacak

Gece içtin kara sütünü gününün

Ölümsüz olmak istiyordun

Şarap gibi yıllanırken aklın

Bardağın dibinde kaldı korkun

Şimdi geçmiyor mu forsun?

(hayır)

İçinde sadece korku kaldı

Meleklerle yarışmak niyetken

İçindeki şeytana borçlu kaldın

Sonsuz artık bu yoksunluk

Geri gidişini resmediyor talihin

Aklına getir hep faniliğini

Pişmanlık bu dünyaya tabi değil hiç

Hangi kapıyı açacağına ver karar

Karanlık olmadan her taraf

Yalpalar yüzüne düşen o ışık

Ortasındasın hep kışın

Düşün taşın, sadakat en büyük sınavın

O yüzden yaralı inançların

Aklını kaybettiğini düşünme

Sadece yanlış taraftasın

Tüm kazanımlar biter bi' gün

Para gibi, aşk gibi, dostlar gibi

Burnun sürter yoklar dibi

Kavuşamayan tüm kollar gibi

Farklı pusudaki yollar gibi

Bedenin düşer, yoklar dibi

Gündüz gözüyle ölmek gibi

Gün bitip özüne dönmek gibi