Cafe Paeiz - Babak Jahanbakhsh

از تو میگم و شبا آروم میشم

از تو میگم و نفس می گیرم

یه روز از همین روزای پیش رو

تو رو از زندگی پس می گیرم

کوچه ها هوای بارون دارن

پنجره پر شده از مرگ درخت

تو یه روزی یاد من می افتی

هم نفس با آخرین برگ درخت

کافه ها رو پیِ تو می گردم

صندلی به صندلی، میز به میز

تو تو پاییز رسیدی باید

تو رو پس بگیرمت از پاییز

کافه ها رو پیِ تو می گردم

صندلی به صندلی، میز به میز

تو تو پاییز رسیدی باید

تو رو پس بگیرمت از پاییز

خش خش برگا رو که می‌شنوم

فصل خوشبختی من سر می‌رسه

جای خالیت منو آتیش میزنه

وقتی تقویم به آذر میرسه

حتی یلدا نتونست صبر کنه

تا دلم دوباره به حرف بیاد

رو سرم ردّ زمستونه ببین

تو نیومدی داره برف میاد

کافه ها رو پیِ تو می گردم

صندلی به صندلی، میز به میز

تو تو پاییز رسیدی باید

تو رو پس بگیرمت از پاییز

کافه ها رو پیِ تو می گردم

صندلی به صندلی، میز به میز

تو تو پاییز رسیدی باید

تو رو پس بگیرمت از پاییز