Dut Ağacı - Barış Manço

Bu sabah doğup büyüdüğüm mahallenin sokaklarında dolaştım

Çocukluğumu yaşamak istedim bu sabah

Ve bir an keşke bugün hiç olmasaymış diye düşündüm

Keşke dün, dün kalsaymış

Şu sağdaki iki katlı ev Nezahat Hanımlarındı galiba

Yok yok bu Yekta Beylerinki olmalı

Nezahat Hanımlarınkinin yanı top oynadığımız boş arsaydı

İyi ama nerede boş arsa, ya bakla tarlası, peki taş mektep neredeler

Kimler götürdü kimler çaldı o güzelim anıları benden

Birden Rıza Amca'yı gördüm

Yine o dut ağacının altında oturuyordu

Koştum ellerine sarıldım, önce tanımadı

Sonra Rıza Amca'nın sımsıcak ellerinde

Çocukluğumu yeniden yaşamaya başladım

Tam o karşımızdaki evin üçüncü katında otururlardı

On dört yaşında boyanmaya başladığından

Mahalleli sonunu pek iyi görmezdi doğrusu

Bu kız çok tango oldu derlerdi

Evlenmiş, iki sokak öteye taşınmışlar

Eskisi gibi mi diye sordum

Eskisi gibiymiş, biraz kilo almış o kadar, olsun

Kim bilir kilolu olmak bile ne yakışmıştır ona

Zaten ne yakışmazdı ki

Rengini beğenmedim bugün Rıza Amca

Üstelik bayağı süzülmüşsün

Tabii gece hayatı, içki, sigara, bakmıyorsunuz ki kendinize

İlahi Rıza Amca

Birlikler umumi kâtipliğinden emekli olalı beri

Gecesi gündüzü bu dut ağacının altında geçerdi

Son üç sadrazamı ve

Cumhuriyet'ten bu yana bütün başvekilleri

Sırasıyla ezbere bilir, bize de saydırırdı çocukluğumuzda

Hâlâ hatırlıyor musun diye sordu

Hatırlıyor muyum?

Hiç unutamamıştım ki

Bilekten bağlı açık sandaletler giyerdi

Nedense pek derin bir iz bıraktı bende bu sandaletler

Bir de kol altları genişçe oyulmuş pembe bluzu

İlk sigarasını yakışımı hatırlıyorum da

Ne gururlanmıştım ya Rabbim

Nasıl da bakmıştı gözlerime

Yıllar yılı bu bakışlarla yaşadım

Onlarla uyudum, onlarla uyandım

Şimdi kim bilir hangi eller yakıyordur sigarasını

Oysa bu dut ağacının altında söz vermiştim

Söz, söz, söz

Hep lafta kaldı dedi, Rıza amca

Yıkmadık ev bırakmadılar mahallede

Evlerle beraber bahçeler de yok oldu

Bir şu dut ağacı kaldı, onu kesmeseler bari

Birden gözleri parladı

Sahi sen televizyona filan da çıkıyorsun dedi

Tabi ya seni dinlerler

Bir seferinde söyle, çık pat pat söyle

Şu dut ağacını kesmesinler de

Aslında dizlerinde derman olsa nafia vekiline bile çıkardı Rıza Amca

Ama gençler ne güne duruyordu ki

Söz verdim Rıza Amca'ya

Dut ağacını kestirmeyeceğime söz verdim

Dünü bilmeden bugünü yaşamanın bedeli öylesine ağırdı ki

Yarını bugünden kurtarmak için hayatımda ikinci kez söz verdim

Birinciyi tutamamıştım ama

İkinci sözümü tutacağıma söz verdim