W głębi duszy - Bezczel, Zeus

Zajrzyj w głąb duszy, przypomnij słowa matki\nTen, który nie ma odwagi do marzeń, nie będzie miał też siły do walki\nI ruszaj, ręce bronią twoją chwytaj za ster, człowiek\nDusza serce, honor husarski pierwiastek w tobie\nCo by jak nie było zawsze musisz z twardą gardą\nIść przez oszukańską życie, nie mijać się z prawdą\nBardzo pewnie stąpać po ziemi, świat nie jest usłany różami\nZdani sami na siebie jesteśmy czasami\nZmuszani do dokonywania wyborów, z pozoru to nic\nTakiego trudnego, dlatego czasami zbaczamy tu z toru, Ty idź!\nSwoją drogą wojownika, nie daj satysfakcji wrogom\nI nie wnikaj, ten świat jest nasz (i muzyka)\nChoć tu nie raz los lubi dać w kość\nI ciągle wydaje się robić na złość\nDorosłe życie potrafi dać się we znaki, wiem\nTy bądź gotów stawić mu czoła, you’re lucky man!\nNie urodziłem się żeby przegrać\nNie urodziłeś się żeby przegrać\nOn też nie urodził się żeby przegrać\nNie urodziliśmy się żeby przegrać\nZnów ci się wydaje, ze życie ma więcej niż zalet wad\nZe to brudnych, szarych kolorów jest paleta, nie jest wcale tak\nUwierz, na końcu to ty będziesz na piedestale stać\nFałszywe szuje nie chcą byś się wychylał z szarego szeregu\nCoraz zadziej słyszysz coś szczerego od kolegów\nGdy mówią ci że jesteś nic nie wart, nie słuchaj ich\nCzcij przodków bo w środku nosisz ducha ich\nI zawsze posłuchaj tylko głosu serducha\nI idź, na drogę bucha weź, tafla życia bywa krucha\nŁatwo powiedzieć, zrobić to trudne zadanie\nSam szuka szczęścia i błądzę nie razi i coraz częściej zadaje to pytanie tu\nCzy tak wiele ludzi na świeci musi się ranić\nUwolnić się od prawdy chcą i ją udusić słowami\nW tłumie gotowi są ręczyć za swą prawdę głową\nA tylko w samotności są tak naprawdę sobą\nTylko w samotności są tak naprawdę sobą