Gullaldr - Burzum

Þá kemr inn mæri

Mögr Hlóðynjar

Gengr Óðins sonr

Við orm vega

Drepr af móði

Miðgarðs véurr

Munu halir allir

Heimstöð ryðja;

Gengr fet níu

Fjörgynjar burr

Neppr frá naðri

Níðs ókvíðnum

Sól tér sortna

Sígr fold í mar

Hverfa af himni

Heiðar stjörnur;

Geisar eimi

Ok aldrnari

Leikr hár hiti

Við himin sjalfan

Geyr nú Garmr mjök

Fyr Gnipahelli

Festr mun slitna

En freki renna;

Fjölð veit ek fræða

Fram sé ek lengra

Um ragna rök

Römm sigtíva

Sér hon upp koma

Öðru sinni

Jörð ór ægi

Iðjagræna;

Falla forsar

Flýgr örn yfir

Sá er á fjalli

Fiska veiðir

Finnask æsir

Á Iðavelli

Ok um moldþinur

Máttkan dæma

Ok minnask þar

Á megindóma

Ok á Fimbultýs

Fornar rúnir

Þar munu eftir

Undrsamligar

Gullnar töflur

Í grasi finnask

Þærs í árdaga

Áttar höfðu

Munu ósánir

Akrar vaxa

Böls mun alls batna

Baldr mun koma;

Búa þeir Höðr ok Baldr

Hrofts sigtoftir

Vé valtíva

Vituð ér enn — eða hvat?

Þá kná Hænir

Hlautvið kjósa

Ok burir byggja

Bræðra tveggja

Vindheim víðan

Vituð ér enn — eða hvat?

Sal sér hon standa

Sólu fegra

Gulli þakðan

Á Gimléi;

Þar skulu dyggvar

Dróttir byggja

Ok um aldrdaga

Ynðis njóta