Tamirci Çırağı - Cem Karaca

gönlüme bir ateş düştü yanar ha yanar yanar

ümit gönlümün ekmeği umar ha umar umar

elleri ak yumuk yumuk, ojeli tırnakları

nerelere gizlesin şu avcum nasırları

otomobili tamire geldi dün bizim tamirhaneye

görür görmez vurularak başladım ben sevmeye

ayağında uzun etek, dalga dalga saçları

ustam seslendi uzaktan oğlum al takımları

bi romanda okumuştum buna benzer bir şeyi

cildi parlak kağıt kaplı, pahalı bir kitaptı

ne olmuş nasıl olmuşsa aşık olmuştu genç kız

yine böyle bir durumda, tamirci çırağına

ustama dedim ki, bugün giymeyim tulumları

arkası kuşlu aynamda taradım saçlarımı

gelecekti bugün geri, arabayı almaya

o romandaki hayali, belki gerçek yapmaya

durdu zaman, durdu dünya, girdi içeri kapıdan

öylece bakakaldım, gözümü ayırmadan

arabanın kapısını açtım, açtım girsin içeri

kalktı hilal kaşları, sordu «kim bu serseri?»

çekti gitti arabayla, egzozuna boğuldum

gözümde tomurcuk yaşlar, ağır ağır doğruldum

ustam geldi sırtıma vurdu, unut dedi romanları,

işçisin sen işçi kal, giy dedi tulumları