Podmiot Czynności Twórczych - Coma

I najpewniej była to chwila

Gdy należało się zatrzymać

Rozpatrzyć z pewnego dystansu

Rozmieszczenie realnych

Punktów odniesienia

Mojego aktualnego położenia

Względem rzeczywistości

Ujętej standardowo

Według norm rzeczywistych

Pojawiło się

Faktyczne zagrożenie

Autentyczności doznania

Na trzech poziomach realności

Po pierwsze, zmysły

Obezwładnione rozpaczą

Zmrożone późnym listopadem

Sprawiły, że doznawałem

Przepotwornego weldszmerca

Jednego z tych potworów

Które zmieniają na później

Wszystkie tory rozumowania

Pojmowania rzeczy

Wraz z przyległymi

Punktami widzenia

A na teraz mi on zniekształcał

Możliwość analizy

Bodźców zewnętrznych

Paraliżując władność

Umysłu nad zarówno

Zdolnością myślenia

Abstrakcyjnego

Jak i umiejętnością

Kontrolowania podstawowych

Czynności życiowych

Świadczących o życiu

Na przykład ruch

Przypadłość

Diagnozowana objawowo

Halucynacje wzrokowo — słuchowe

Niepewność wszystkiego

Błogość

Po drugie

Z perspektywy podmiotu

Czynności twórczych

Próba opisania

W podobny sposób

Podobnych zdarzeń

Podtyka możliwość

Posądzenia osoby

Opisującej

Z równoczesnym ominięciem

Efektu artystycznego

Pracy

Posądzenia o naiwność

Po trzecie

Podmiot mi się waha

Międzysferycznie

Między sferami

Rozpięty w panice

I żaden z wymiarów

Nie jest autentycznie

Ni wiarygodny

Ni potrzebny

Bym nie brnął dalej

Skoro już zacząłem

Bym nie brnął do

Puenty i tak

Przemieniam się

Zatem dzielnie

Z powrotem

W podmiot liryczny

Tym samym ucinam

Rozterki autora

Ucinam dygresje

I liczę

Na rozwinięcie się i finał

Pączkujących od wcześniej

Owocem pachnących tajemnic

Zawartych w owej tu historii

Opowieści