De onbekende - De Kift

De warme lucht hangt in de avonden

Bedwelmend boven de cafés

Er waait een dronken kreten dragende

Verderf brengende lentegeest

En elke avond staat mijn enige

Vriend in mijn glas gereflecteerd

Ook hem verdooft het geheimzinnige

En wrange vocht, ook hij kalmeert

Elke avond doemt, getrouwelijk

Te zelfder tijd, (of droom ik dat?)

In 't wazig raam een vrouwelijke

Gestalte op, in zij gevat

Ik ben een hoeder van misteriën

Een eigenaar van zonneschijn

En in mijn ziel zijn alle werelden

Doordrongen van de wrange wijn.

(2x)

En traag passeert zij de benevelden

Altijd alleen en elke keer

Omgeven door parfum en nevelen

En zet zich bij het venster neer

Het ademt oude overlevering:

Het zijden kleed dat haar omspant

De hoed met rouwend zwarte vederen

En de beringde smalle hand

Ik kijk als in een zinsbegoocheling

Naar wat voorbij haar sluier ligt

En zie een oever vol betovering

En een betoverd vergezicht

Ik ben een hoeder van misteriën

Een eigenaar van zonneschijn

En in mijn ziel zijn alle werelden

Doordrongen van de wrange wijn.

(2x)