Oczy tej małej - Deep

Oczy tej małej jak dwa błękity, a skóra biaława jak alabaster

Włosy tej małej, warkoczyki, usta wydatne jak czerwony flamaster

Na ciele rozsiane piegi rumienne, i włoski niczym przebiśniegi wiosenne

Pochłonął ją całkiem internet, przy nim spędzała noce bezsenne

Delikatnie serce kradł, wciągał za rączkę powolutku w śmierć

W zimne palce miłość kładł, oddawał ciepło bitów przez sieć

Megabajty wierszy lały przez LTE do niej serotoninę

Nicki, awatary osób, fotki tutaj zastępują sierot rodzinę

Matka nie miała czasu, krytykowała ciągle zazdrosna o piękno

Ojca nie było w domu, jak był to pił, na wszystko machał ręką

Siora dawno wyszła za mąż i pojechała zarabiać na zmywak

Babcia zmarła, bratnia dusza ciągle obecna chociaż nieżywa

Oczy tej małej, jak dwa błękity w monitor płakały emotikony

Serce naiwne nie do obrony, bo wiedział co pisać demon wcielony

Po drugiej stronie, w brudnych majtkach siedział wieprz opluty i topił ją w

bajkach

Chłonęła jak niezapisana kartka, ten wylewany tusz z duszy czarnej jak jezioro

Bajkał

Namawiał najpierw na wysyłanie zdjęć, potem wysyłała gdy miał chęć

Mówił, że rozumie jej problemy więc, powierzała, tajemnice mu gdy czuła się jak

śmieć

Robił za nią zadania domowe z matmy wybitny taktyk, rozbawiał do łez

Zawsze adekwatny, wstrętny praktyk udawał, że to zabawa gdy nakłaniał na seks

Widział i nie grzmiał Bóg w swoim niebie jak odpisywała mu czasem nieśmiało

Zaczarowana zakazanym owocem przytakiwała a niebo milczało

Niebo milczało choć na jego balkonie od tej podłości zdychały gołębie

Gdy hańbił niewinność, deptał dzieciństwo które opierało się mu nadaremnie

Namówił na spotkanie, szykował się do tego miesięcy więc prawie oszalał

Podekscytowany lód whiskey zalał, by napady strachu upić w pysk nalał

Cicho nucił kocham ciebie jak Irlandię

Szorował się do bólu nerwowo i nieporadnie

Lustro zaparowało bo czuło wstręt

Kiedy golił zarost maszynką Gilette

Gdy odpalał Golfa czesał włosy i natrętnie gładził flanelówkę

Oblizywał niedomyte zęby i chuchnął w dłoń zanim łyknął miętówkę

Ona stała pod Piotrem i Pawłem, a święci akurat mieli inne zmartwienia

Otworzył drzwi i wsiadła do środka, odjechała bezpowrotnie do krainy cienia

Karmazynowy przypływ za morzem zalał podłością krainę czarów

Nibylandia za drzwiami Narni jednej nocy tu uwiędła od widzianych koszmarów

Pękła noc po drugiej stronie lustra została, na zawsze a dusza się stłukła

Gdy wysadzał ją przy drodze, zabrał oczy tej małej, z samochodu wysiadła kukła