Ben Yokum Bu İşte - Ebru Gündeş

Ah be anne çocuktum hep ellerimden tutardın saçlarımı okşardın çocuktum ya

masallarınla uyurdum şimdi büyüdüm insanların yalanlarıyla uyuyorum

Dayanamasamda katlanıyorum annem

Sanada çok kızgınım yürü dedin yürüdüm taşlara takılmadan dizlerim kanamadan

kimseye aldırmadan

Uyu dedin yürü dedin büyü dedin koş dedin çukurlara aldırma dedin insanları

üzme dedin karanlıkta napıcağımı niye söylemedin anne!

Merhaba sevgili

Herkese sevgili fakat bana sevgisiz herkese sevgi dolu fakat bana ilgisiz

Merhaba sanada yalanlarınada ihanetinede maskenede merhaba

Bugün ayrıldığımızın kaçıncı günü bilmiyorum

Sensiz geçen her dakika bana bir ömür gelirken nasıl bilebilirim ki?

Bugün arkadaşlar seni sordu aklıma geldin sonra sonra farkettim ki

Sen hiç aklımdan çıkmamışsın ki

Çok zaman geçti gram gücüm kalmadı

Ölüler kalpte değil artık artık mezarda yaşamalı dedim kendi kendime

Çekildim bir kenara

sonra farkettim ki ölü olan sen değil benmişim

Unutmadım ardından beni hıçkırıklarla bıraktığın günü unutmadım

Sana gitme diye yalvardığımı unutmadım

Başkasını sevdiğini bildiğim halde ayaklarına kapandığımı unutmadım

Unutamam ne seni ne ihanetini unutamam

Annem saçlarını süpürge edip beni bu yaşa kadar büyüttü lan sen kimsin ki beni

ihanetinle böyle küçülttün

Güldürmedin yüzümü beni hergün öldürdün yeni sevgilinle dolaştığın o sokaklarda

ben hergün süründüm

Sen hiç canına göz dikmiş birine özledim dedin mi ihanetine eğildin mi ben

eğildim defalarca tekrar tekrar öyle büyük sevdim ki ne içime ne kalbime

sığmadı ama o ama o bi bitti kelimesine sığdırdı

özür dilerim anne hoşçakalmadım seni suçladığım için seni değil onu dinlediğim

için özür dilerim güçlü kızının kalbini yaraladığım için affet ve hakkını helal

et nolur anne mezarı kazılan mezarı kazılan bu kızın için saçlarımı okşayan bi

babam yoktu bu yüzden babam gibi sevdim seni saçlarımı okşarken duyduğum huzur

gibi

Sevdiğim hiç mi acımadın giderken söylesene be adam o parkta nasıl terkettin

kızını

İnsan evladını bırakıp gider mi

Cami avlusuna bırakılan bir bebekten ne farkım var şimdi benim

O bebek sadece annesine babasına ağlar belki ama

Ben annemi babamı dostumu sırdaşımı sevdiğimi nefesimi beynimi kaybettim lan

Hangi birine ağlıyım

Yorulmaktan yoruldum be adam

Çok sert düştüm bu kez yere tüm düşmanlarım bile acıdı bana gerek var mı daha

şahide

Sen kazandın çek zafer bayrağını şimdi

Ben kaybettim duymak istiyosun madem ben kaybettim

Sen benim gülüşümü çok severdin peki neden çaldın benden cevap versene sen

kimsin bu kadar canımı yakıcak kadar

Bu ben olamam gururumu ayaklar altına alıp sana gelemiyecek kadar

bu gece her zamankinden daha çok karanlık gökyüzü

Odam odam daha soğuk

Cehenneme dönmeden hayatım gelme artık çalma kapımı arama olmadık zamanlarda

seni unutmalıyım aşk

Benim için senin için geleceğimiz için seni seni unutmalıyım

Senin yüzünden karıştırdım ben dünümle yarınlarımı

Başkasına gidecektin madem neden söyledin seviyorum yalanlarını

Başkası olmayacaktı hani şimdi kalbinin ne farkı kaldı genel evden

gülen gözlerine kurban olduğum canıma bu kastın neden

Hani sana gelmiştim ya ışıkla yağmur yağıyordu hani

Sarılmıştım ya sana sımsıkı

Sen kalbimin ritmi bozuldu diye gülmüştün ya hani

Bende utanmıştım

Şimdi yine gül gül

çünkü gidişin ebrunun bitişi oldu!

Ardından beni hıçkırıklarla bıraktığın günü unutmadım

Sana gitme diye yalvardığımı unutmadım

Annem saçlarını süpürge edip beni bu yaşa kadar büyüttü lan sen kimsin ki beni

ihanetinle böyle küçülttün

Özür dilerim anne hoşçakalmadım seni suçladığım için

Özür dilerim anne.