Jaka Róża Taki Cierń - Edyta Geppert

Była zła, gdy zatrzasnął drzwi

W środku płacz, w oczach suche łzy

Pomyślała, no tak

Znów ten schemat się pcha

Oto był ten ich słynny ląd

Dwa na trzy, wynajęty kąt

Może śmiesznie to brzmi

Lecz w tej chwili nie miała już nic

Trzy tuziny złych lat

To, co bolało znikło już

Mimo to ból

Jaki ranek, taki dzień - nie dziwi nic

Jaka woda, taki brzeg — nie dziwi nic

Jaka pościel, takie sny — nie dziwi nic

Nawet to co jest

Jakie serce, taki lęk — nie dziwi nic

Jaka słabość, taki grzech — nie dziwi nic

Jaka kieszeń, taki gest — nie dziwi nic

Nawet to co jest

Jaka róża, taki cierń - nie dziwi nic

Jaka zdrada, taki gniew — nie dziwi nic

Jaki kamień, taki cios — nie dziwi nic

Jakie życie, taka śmierć

Różo, różo, nasz jest świat

Zostaniemy wciąż młode

Noc wiruje wokół nas

Spójrz, uśpiłam już trwogę

Miłość durna, miłość zła

Nie ma władzy nade mną

Włosy me pochwyci wiatr

Dziesięć pięter i ciemność

Jakie życie, taka śmierć - nie dziwi nic

Jaka zdrada, taki gniew — nie dziwi nic

Jaki kamień, taki cios — nie dziwi nic

Nawet to co jest, co wyrywa z nas

Cały zapas słów

Cały spokój serc

Jakie życie, taka śmierć - nie dziwi nic

Jaka zdrada, taki gniew — nie dziwi nic

Jaki kamień, taki cios — nie dziwi nic

Nawet to co jest…