Jacob Olle - Herman Van Veen

Jacob Olle die reed tachtig

En het stoplicht sprong op rood

Het ligt nog vers in het geheugen

Want hij is pas 1 dag dood

Veertien regels, bladzij zeven

Vond ik in het ochtendblad

Maar de tijd heelt alle wonden

Met vergeet, men vergat

Via de Karel Doormankade

Langs het standbeeld van Calvijn

Over de Pieter Mauritssingel

Naar het Wilhelminaplein

Grote woorden, grote namen

Olle’s naam was niet zo groot

Toch is er een overeenkomst

Want hij is nu net zo dood

Vroeger vocht hij voor de vrede

In een ver en vochtig land

Schoot hij dertig man aan stukken

En stak daarna het dorp in brand

Hiervoor kreeg hij toen 't grootkruis

In de Nederlandse leeuw

Maar soms werd hij 's nachts weer wakker

Met een kreet, met een schreeuw

Over de Gouverneur van Heutzlaan

Langs het standbeeld van Colijn

Rijdt hij naar z’n laatste rustplaats

Aan het Keizer Karelplein

Grote woorden, grote namen

Olle’s naam was niet zo groot

Maar misschien komt hij ze tegen

Want hij is nu net zo dood

Aan het graf wat mooie woorden

En met een soldaat op wacht

Troost het vaderland een moeder

Die een held ter wereld bracht

Vrolijk lachend op de foto

Met z’n blonde bibophaar

Staat hij in een zilveren lijst

Twintig jaar, op het dressoir

Jacob Olle, wij beloven

Dat jouw naam blijft voortbestaan

Nee, wij zullen nooit vergeten

Wat je voor ons hebt gedaan

Er is een pad naar hem genoemd

Want een straat kon er niet af

Onkruid groeit er, duinroos bloeit er

Het is een stuk buiten de stad

Weinig mensen kom je tegen

Op het Jacob Ollepad

Zelfs een hond keert halverwege weer terug

Het loopt dood…