Şiir - İbrahim Erkal

Usta be!Sen hiç aşık oldun mu

Hani ayakların yerden kesilir hani anlamsızlaşır

Ama onsuzlaşamazsın ya hiç oldunmu usta

Olmuşsun gibi be usta,olmuşsun

Yoksa bu saçlar bu kadar ağarıp

Bu gözler bu kadar dolup ve sen bu kadar susamazsın

Usta be!Sen hiç yalnız kaldın mı

Bir başına,tek başına,aç,açıkta

Rutubet sinmiş duvarlar arasında

Pembe hayallere dalıp hanlar,hamamlar yaptın mı

Uyandığında var gününde her yanına çarpanları

Dar gününde mumla aradın mı hiç

Anladım aramışsın be usta aramışsın

Ya usta!Sen hiç korktun mu

Karanlıktan,yalnızlıktan

Benim gibi yüksekten veya uçmaktan

Korktun mu

Gülerken ısıran yüzden,iltifatla iğne sokan sözden

Güzel bakmayı keşfeden kem gözden

Korktun mu be usta

Sen hiç unutuldun mu be usta

Hani üstünde ateşten bir gömlek

İçinde esirmişsin gibi bir sen

Çırılçıplak,savunmasız

Hiç oldun mu be usta

Anladım konuşmayacaksın be usta

Ama ben anladım usta.