Sessiz Kadın - Koray Avcı

Şimdi sen de öyle bakarsan bana

Ne anlarım ben söylediğim şarkılardan

Her defasında başa dön derim

Ama kalırım sen anlamazsan

Kirli camlardan bakarım

Güneşin aydınlığına ve kirine değil de her defasında

Temizlemediğime yanarım

Güzel kadın, sessiz kadın.

Nerelerdesin

Efendi kelimesi ben büyürken sokağımdan kaçmış

Çocukken ergenlik sivilcelerim insanların gözüne batmış

Ot yesem, bok yemiş diye milletin içinde kalmış ki

Oturmadan oturma eylemime ya oturursa diye oturanlar ayaklanmış

Sefaletten değil de sefil yaşa diye az verilmiş

Az kalan çoktan gitmiş

Çok oldum diyip şamar yiyen ben

Ha unutmadan tekrar edeyim

Güzel kadın da sen

Neden bakmazsın sen

İçimin sızladığı geceler yorgana sarılır sırılsıklam izlerim duvardan dökülen

terleri

Bazen güneş doğmadan uyuyamam

Sanki tüm kötülükler sabahına yok olurmuş gibi

Açar camı koklarım

Şehrin ortasında ıslak ormanların güzelliklerini

En azından öyle hissederim betondan kaplı çiçekleri

Kurduğum hayalleri anlatırım

Anlatır, inan diye gözlerine bakarım

İnanmazsın

Ulan hepsi gerçek olur

Sen inanmadığını bile hatırlamazsın, olsun

Zaten sen de öyle bakarsan bana

Ne anlarım ben söylediğim şarkılardan

Varsın unutulsun, unutulsun da

Hatırlarsın elbet

Söylediğimiz şarkılardan, şiirlerden, anılardan, hikayelerden

Şimdi sen de öyle bakarsan bana

Ne anlarım ben söylediğim şarkılardan