Ogień - Natalia Przybysz

Muszę się nauczyć jak malować ogień

Muszę się nauczyć jak malować ogień

W tych czasach niespokojnych słowa są jak noże

Nasze piękne kontury były siłą przekroczone

Nie pamiętam kiedy przeszliśmy na Ty

A dziś w moim łóżku ślady butów twych

Gdy wiatr popycha zmiany, a my świat ten zjadamy

Powiedz kim jutro będziemy, jeśli nie hienami

Gdy zamykasz mi usta, jakże to inspiruje

Coraz mocniej płonę, kiedy mnie blokujesz

Muszę się nauczyć jak malować ogień

Muszę się nauczyć jak malować ogień

Muszę się nauczyć jak malować ogień

Muszę się obudzić, bo inaczej spłonę

Muszę coś powiedzieć, nie ukrywać się w Tobie

Coś się we mnie nie zgadza, ocieram łzy bezbronne

Wiem, że jest ci trudno, jeśli musisz odejdź

Ja tym bardziej zostaję, między prawdą a Bogiem

Muszę się nauczyć jak malować ogień

Muszę się nauczyć jak malować ogień

Studiuję nowy kunszt, sztukę nieufności

Rzadko patrzę w oczy, i nie chodzę wszędzie w gości

Nie podaję łapy, i nie jadam z ręki

Coraz głębiej korzeniami, trzymam się tej ziemi

Coraz dłuższe mam nogi, żeby biegały szybciej

Kiedy będę uciekać, żeby dały mi siłę

To był długi sen, który skończył się wczoraj

Dzisiaj światło przez pył, dostrzegam pełen obraz

Nie wygląda to dobrze, patrzę trzeźwym okiem

Ale w sercu mam ogień, wiem, że ma on melodię

Nie wygląda to dobrze, gdy patrzę trzeźwym okiem

Ale w sercu mam ogień, wiem, że ma on melodię