Selam - Ozbi

Hayatı anladım ben, meğerse zaman gerekliymiş

Ömür dönencesinde dönüp gerçeği görmeye

Tükenmek ve düşmek, üstünde tepinmeler

Yerde nefes almaya çalışırken tozdan körelmeler

Çırpınırsın bataklığa düşen ördek gibi

Aşka küsersin çamura bulanmış yırtık bir gömlek giyip

Zaten hatıralar çanak ve çömlek gibi

Çocukluğuna uzanırsın kilden bir örnek verip

Sanat ve hayat arasında hep gidip geldim

Bu bilinmzlik kavramlarının boşluğunda eğildim ben

Değildim ski ben

Artık inandığım gerçeklerim çömlekçinin çarkıyla şekillendi

Toz, toprak, kil alevle harman

Onur, inanç, umut gönülde ferman

Hatıralar ve zaman, kalem ve dilde kelam

Tüm geçen yıllar Ozbi’den selam (Ozbi'den selam, Ozbi’den selam)