Sesim Ol - Rafet El Roman, Sarp Palaur (Şanışer)

Ya beynim hasta resmen, ya kanım kanserli

Tabanca üretirim ben, yaparım askerlik

Mermi ektim yere, hasadım rast geldi

Bur’da her an, her şehir savaşın başkenti

Her tarafta yalan var;

özü kem, sahte zekâ

Şöyle baktığında gözüken sahte vefa

Ve yağmur altında akar gider caddede kan

Dökülen kan, ter değil;

dökülen sadece kan

Bu yüzden kelimelerden gergin oldular

Ki kelimeler yoruldu çünkü elçim oldular

20'lerimin ortasında geldi son durak

Ben çok yoruldum tırmanırken kendi omzuma

Bi' çare kalemim, işte gövdem hep kan

Kahpe kaderim bak bu yazdıklarımı gömme tek var

Kederi öldürünce Şanışer bi' körpe cellat

Aklımda bu dünyadan gidip de yâr dönmemek var

Sesim ol sokaklarda yalnızken

Esir oldum ayazda, hayatım hep aynı geçer

Her günüm aynı vasat ya bi' çare yazar karalarken

Sen sesim ol sokaklarda yalnızken

Esir oldum ayazda, hayatım hep aynı geçer

Her günüm aynı vasat ya bi' çare yazar karalarken

Sen sesim ol, sesim ol, sesim ol

Ne yapsam hayatım gergin ve yolum pus

Etrafta dağlar var, derdimle oluşmuş

Kıyamet önümde;

yâr gel, dinle soluksuz

Bugün bıraktım duvarları ve kendimle konuştum

Baharken kış geldi bi' anda, yağmur yağar bi' yandan

Ve gemiler ayrılmakta şimdi limandan

Görüşüm aydın ama siyah var her tarafta

Anne sen de anlamıyorsun;

bari söyle, kim anlar?

Zor oldu yalanların seyri benle

Yazdıkça ben yenik düştüm savaşlarda, mevzilerde

Ve şimdi izlemekteyim, önümde dev bi' perde

Cevapla tanrım hadi vaat ettiğin sevgi ner’de?

Özünde her güzel şeyin büyük bi' şartı vardı

Nedense saatlerden çok uzaktı yarın artık

Zulümle yargılandım, unuttum güzelliğini

Hayatımda bi' kaç tane kifayetsiz şarkı kaldı

Sesim ol sokaklarda yalnızken

Esir oldum ayazda, hayatım hep aynı geçer

Her günüm aynı vasat ya bi' çare yazar karalarken

Sen sesim ol sokaklarda yalnızken

Esir oldum ayazda, hayatım hep aynı geçer

Her günüm aynı vasat ya bi' çare yazar karalarken

Sen sesim ol, sesim ol, sesim ol