Mikrop - Sansar Salvo

Benim benliğim de kime ait, kendiliğim kimin?

Derdi bilirim ve bilir İstanbul’u kimi

Neyin endişesi beyindeki neyin sesi?

Bilin «Benim derim senden iyi» diyenleri silip

Bizim yaptığımız işte yine bi' çoğundan iyi

Çünkü gelişmemiz için içimden geleni seçip

Eserimin esiri, hâlâ yeni nesil esintisiyim

Sokağın sesi, ortaları kesin

Karaköy iskelesindeki sabahın sesi

«Nesin?»

bile diyemesin rezil olanları geçin

Buna göre nasıl biçimlenir içim?

Hiçim içime oturduğu için, iyi geçin, iyi seçim

Saygı duyun, buydu konu, doğru durun

Duyduğumu duyduğun bu beste gibi durum

Elimdeki kozu bitirmedim iyi bilin bunu

Elbette ki gelecektir kâbuslarımın sonu

Gözlerimin etrafında aynı çöküntü

Ve saçlarımda döküntü erken yaşımda göründü

Beklediğimiz başarı mı, huzurlu bi' ölüm mü?

Geçmişimi görür müsün, zamanımız bölündü

İleriye gider miyiz, hedefleri görür müyüz?

Ya da ölür müyüz?

Sokaklar hep ölümlü

«Çok şükür» demem gerek

Hep üretmek ve savaşmak gerekli böyle

Bu aynen öyle

Sanki tek bir derdi var bu dünyanın

Burda benim yenildiğim savaş alanının içindeki ceset benim

Ne deseydik?

Hangisi yeterlisiydi sanki

Hangisi yüreksiziyse orda kaldı kalbin, n’apim?

Kaybettiysen ağlayım mı n’apim?

Söyle n’apiyim?

Bu kez hâkim olan abin artı baki

Büyük trajedi yaşanan bu sokaklar mı sakin?

Haydi