Ciemność - Sarius, Gibbs

Czy się boisz ciemności, świata‚ braku litości

Że w czterech ścianach ty znów będziesz sama‚ po nocy

Widzę chcesz jego dłoni‚ obracasz się w świecie, a chcesz tylko światła miłości

I szukasz po twarzach, a każda cię zdradza i czujesz jedynie‚ że dość ci

Chcesz tylko rozmowy, ktoś drinka ci wkłada do dłoni i mówi: dorośnij

Świata braku litości, że w czterech ścianach ty znów będziesz sama‚ po nocy

Widzę chcesz jego dłoni, obracasz się w świecie, a chcesz tylko światła miłości

I szukasz po twarzach, a każda cię zdradza i czujesz jedynie, że dość ci

Chcesz tylko rozmowy, ktoś drinka ci wkłada do dłoni i mówi: dorośnij

Czy potrafisz odkryć w sobie lwa, czy dostrzegasz jak to zjadał czas?

Nie ma was, sama nie wiesz, ile jesteś warta

Całe szczęście wokół ciebie — nie wiesz kto to zgrania

Teraz chciałabyś nie wiedzieć co to jest Instagram

Wrócić do czasu, gdy nie spałaś tyle za dnia

Pamiętasz twoją przyjaciółką była mama

Dziś nie może się dowiedzieć co to prawda

Dziś wiesz więcej o tym świecie niż ona ogarnia

Teraz jesteś jak dziewczyna w tych serialach

Porzucona szukasz księcia, myślisz, że znalazłaś

Ale żaden z niego władca, choć tak myślisz po trzech Schnappsach

Kiedy twoja koleżanka trzyma włosy ci, gdy nie ogarniasz

Pamiętaj — czas wie to lepiej niż pediatra

Minie jeszcze trochę czasu i odzyskasz siłę jak ja

Nie jesteś winna nic nikomu, choć nie jesteś idealna

Przemyj twarz, wróć do domu ja wiem, że to poukładasz

Czy się boisz ciemności, świata braku litości

Że w czterech ścianach ty znów będziesz sama, po nocy

Widzę chcesz jego dłoni, obracasz się w świecie, a chcesz tylko światła miłości

I szukasz po twarzach, a każda cię zdradza i czujesz jedynie, że dość ci

Chcesz tylko rozmowy, ktoś drinka ci wkłada do dłoni i mówi: dorośnij

Świata braku litości, że w czterech ścianach ty znów będziesz sama, po nocy

Widzę chcesz jego dłoni, obracasz się w świecie, a chcesz tylko światła miłości

I szukasz po twarzach, a każda cię zdradza i czujesz jedynie, że dość ci

Chcesz tylko rozmowy, ktoś drinka ci wkłada do dłoni i mówi: dorośnij

Wokół ludzi pełno paradoksów

Ty usychasz w deszczu łez, mówisz: «jest w porządku»

Niech każdy pierdoli się, serio bez wyjątku

Widzę w tobie tyle mnie kiedyś na początku

Pogardę stale dla tych malowanych pionków

Talent, co na zmarnowanie chcesz dać przez brak wzorców

Przyjaźnie słabe jak jakość tych prochów

Nad ranem chciałaś umrzeć znowu

Jaki jest powód?

Ja wiem dokładnie jak to jest patrzeć na ścianę

Kiedy już nie możesz mówić, słuchać, myślisz — co ci jeszcze dane

Ktoś tam ciągnie cię na balet, jakieś tam przyjaźnie stare

Ale może właśnie przez to się nie znacie

Najlepszy przyjaciel to ja jestem nim naprawdę

Ale gdybym tak powiedział to miej mnie za kłamcę

Gdybyś za mną poszła to przepadniesz

A ktoś potrzebuje cię na zawsze