Cennet Bekçisi - Sehabe

Beni düşlerime gömün, gülüşlerimdeki solmuş papatya falımla

Seviyor, sevmiyor artık ne önemi var

Umut denen yalancı karanlıktan siyah

Her yer karanlık, herkes yabancı

Zamanı durdurun dönmesin bu dünya

İçimde büyük bir sızı kalbi sıkıştırır

Nefes almak can yakar canımdan ayrı

Tadım tuzum bir damla yok, yarım kaldım

Yanaklarım kurur mu, diner mi bu yağmur?

Kader gözüme bağlamış gökkuşağını

Siyahlarda ıslanan körebe oyunu benim

Meleğim inanmak istemem söyle nerdesin?

(-Öhö öhö)

Demek hayat bu kadar basit

Kader, kısmet yazılan çekilir tamam dedik nasip

«Ama olmuyor be» demekle olmuyor

Susmak bile asil değil tüm cevaplar sefil

Sabır selamet ayrı gayrı sen ve ben gibi

Ölüm yalnızlık kokan karanlık bir zifir

Göz göletlerimde can bulurken nilüfer

Karlar yağar ölüm soğuk ve ben küçük bir kardelen

Anlatamaz cümleler.

Hali bitap herif ben

Ayaz vurursa yalnızlığa üşümez mi kardelen

Uğurlamakta karanfiller bir meleği

Susmak eylemsizliğimin en büyük eylemi

Hüzün kokuyor tertemiz, el kol bağlı çaresiz

Gözlerimden gitmiyor, kirpiklerimi sardı sis

Tanınamayacak kadar yıkık, dağılmış haldeyim

Sormadılar «kimsiniz?»

Zaten ben bir kimsesiz