Kumarbaz - Teoman

Kumarbazım, kendimi sürmüştüm masaya

Cebim boştu, yerim yoktu yurdum yoktu

Sabah ilaçlarımı basmış ruh deşenlerim bana

Tutturup kıvamımı dönüyorum mezarımda

Şerefine kadehim anlamsıza, saçmaya

Allah’ın delisiyim, kendimi bağrıma basmaya

Zaten ben artık üzülmüyorum dünyaya

Son gördüğümde onu can çekişiyordu galiba

Hepsi buymuş

Hepsi buymuş meğer

Hepsi buymuş

Hepsi buymuş meğer

Bir ucumdan hayal, bir ucumdan hakikat

Koştum aklımdan dışarıya, kibirimden taşmaya

Bir yüz karasıyım kuşkuyla, kinle dolmuş

Çöplerimi karıştırmış kendi derisinden çıkmış

Mutluluk, mutluluk umudundaysa

Plaseboda, ilaçlarda, hafızasızlıktaysa

Zaten ben artık üzülmüyorum dünyaya

Son gördüğümde onu can çekişiyordu galiba

Hepsi buymuş

Hepsi buymuş meğer

Hepsi buymuş

Hepsi buymuş meğer

İlahlara sığınmıştım, beni terslemişlerdi

Bir hayale boşalmıştım yağlayan kilidimi

Bir daha dönmem evime, herkes şehri terk etmiş

Kuyrukta bekliyor kalanlar, mengeneyle sıkışmış

Adımı unuttum çoktan, irinim aktı benden yere

Artık tapmıyorum kendimden başka hiç bir şeye

Zaten ben artık üzülmüyorum dünyaya

Son gördüğümde onu can çekişiyordu galiba

Hepsi buymuş

Hepsi buymuş meğer

Hepsi buymuş

Hepsi buymuş meğer

Hepsi buymuş

Hepsi buymuş meğer

Hepsi buymuş

Hepsi buymuş meğer

Hepsi buymuş