Diabelski Młyn - The Analogs

Nim bomby strzaskały domy nad rzeką

I morze ognia zmieniły je w pył

Na starym nabrzeżu stała knajpa

Która się zwała Diabelski Młyn

Tu marynarze i kurwy portowe

Trwonili forsę, trwonili czas

Mieszali rum z tanią miłością

A krew i łzy płynęły nie raz

Pijmy za ich tęsknotę za dalekim domem!

Pijmy za miłość, która odeszła w dal!

Pijmy za czas, który nigdy już nie wróci!

Pijmy za ogień z nieba, co na miasto spadł!

Kto chociaż raz tędy żeglował

Diabelski Młyn dobrze znał

On domem był wszystkich straceńców

Znających morza zimnych fal

Kości i garnki czyściły kieszenie

A noże i pięści czekały oszustów

Alkohol i piersi upadłych kobiet

Pozwalały zapomnieć o smutku

Pijmy za ich tęsknotę za dalekim domem!

Pijmy za miłość, która odeszła w dal!

Pijmy za czas, który nigdy już nie wróci!

Pijmy za ogień z nieba, co na miasto spadł!

Dzisiaj śladu nawet nie znajdziesz

Po młynie diabelskim, który tu stał

Wszyscy straceńcy, którzy w nim pili

Śpią na dnie morza lub gryzą piach

Zielona trawa zarosła zgliszcza

Które zostały po tamtej spelunie

Gdy ogień z nieba pogrzebał miasto

Ogień z nieba na miasto runął

Pijmy za ich tęsknotę za dalekim domem!

Pijmy za miłość, która odeszła w dal!

Pijmy za czas, który nigdy już nie wróci!

Pijmy za ogień z nieba, co na miasto spadł!

Pijmy za ich tęsknotę za dalekim domem!

Pijmy za miłość, która odeszła w dal!

Pijmy za czas, który nigdy już nie wróci!

Pijmy za ogień z nieba, co na miasto spadł!