Vise Til Våren - Vamp

Når vibå e komen, og vårsolå blør

— over havet — ved bligredagsleitet;

då ungdommen vaknar — og barndommen dør;

og rett mange dei ynskjer — og veit det.

Ein held om ei ung og ei jentemjuk hand;

når han går heim frå helgenattsdansen.

Og guten ho leier er heit som ein brann,

men han fryse — i solrenningsglansen.

Og ingen veit heilt kvar dei gjere seg av,

for dei fotlette fara i snøen,

vert vaska av regn som sig inn i fra hav

— og snart skine det grønt over bøen.

Hald i handa mi du.

Hald meg tett innte deg.

Hald meg slik at eg kjenne eg leve!

Det kveldest så - etter ein vårvarme dag,

og foreldra spøre — og ber enn.

Men det bryr ikkje dei to som søve i lag

— og no sige det natt over jæren.

Slik ligge dei fredfullt og søve dei to

— dei som no er dei enaste rette —

— med hender som famnar, men ligge i ro

— dei er kvinne og mann etter dette-