Nietrudno o banał - Verba

Wieczorny zachód, chłód i pustka w duchu

Z nudów znów do nut kilka dokładam słów

Zwalony padam z nóg, ale siadam do kartek

Może nie zasnę, może to co warte

Może tak, jak siedząc wczoraj bezsensu do czwartej

Niech brzask mnie wygoni od tekstu pisz

Nie stój w miejscu, w sercu gorycz ku szczęściu gonić

Czasem nie wiem, co robić można by popić

Skończyć nad ranem, gdzie pod osiedlowym barem

W głowę bym dostał, to nie dla mnie przesrane

Zapalę muszę palić na stanie mam kilka fajek

Więc palę i palę, nie zostawiając żadnej

Za oknem światła gasnę, ale nie chcę zasnąć

Chciałbym zacząć wers, chociaż myśli marzną

Wkrótce nowy dzień, znowu zgiełk, znów na zewnątrz szelest

Zrób ten tekst, no złóż ten tekst?

pisz

Czasem nie mam weny i nie mogę nic zmienić

To chwile, kiedy wartość myśli ciężko jest docenić

Złożyć banał nie jest trudno, po prostu nagrać gówno

Smutno nudno i nudność tak bywa

Minuta za minutą biegnie w nocnym maratonie

Gdzie zgubiłem myśli z sił powoli opuszczone

Bez szans by unieść głowę, jak zerwana marionetka

Siedzę nad kartkami, długopis w dłoni już nie drga

I nie piszę tych słów, które słyszeć bym chciał

Duża kolejna kawa, to kofeinowy strzał

Masa auto pretensji, że piszę co w presji

Choć to pretekst by tekst doszedł do perfekcji

Precyzji, fleksji, gramatyki i dykcji

Pośród równych sobie na pierwszej pozycji

To poezja ambicji, to ambicja w poezji

Chciałbym się wybić bez nadprogramowych lekcji

Nie mam wyraźnie weny, żadnej impresji w inwencji

Chcę napisać, ale bez polotu, wrota depresji

Otworzyły się już dawno, w czasie nocnej dywersji

Słów na biały papier