Wervelwind - Yasmine

Ik kwam terecht in een wervelwind,

door al het stof zag ik niets.

Tot op die dag was ik zondagskind,

dat vredig in je schoot sliep.

Jij die denkt boven pijn te staan,

leer maar vlug hoe je me best dient.

Wij zij aan zij,

das per ongeluk.

Jij bent op zoek naar je goud,

de zieken hier die het leed aanvoelt,

heeft geen honger of koud.

En ze vraagt ook je gezelschap niet,

niet in de hitte,

de hitte van de spots.

En als ik al op een voetstuk sta,

heb jij me daar niet gezet.

Jouw wetten zijn hier niet van tel,

ik kniel niet meer voor je bed.

Ik ben zelf het voetstuk voor dit vreemde lijf,

dat ik bewoon.

Jij die denkt boven pijn te staan,

leer maar snel wat mij behaagt.

De kruimels die me ooit je weg lieten zien,

zijn de kruimels die ik nu achterlaat.

Jouw pijn is hier niet van tel,

ze is slechts de schaduw…

schaduw van de mijne.

Ik wou dat ik niet zo hunkerde,

naar dat lijf van jou.

Ik wou dat ik niet zo kwetsbaar was,

ik die jou niet eens wou.

Je zei wel dat je van me weg ging,

maar ik voel je adem en diep.

Kleed je niet als een bedelaar,

want zo arm ben je niet.

Je liefde voor mij is flink bekoeld,

sinds je weet dat ik je wil verliet.

Het is jou beurt mijn lief,

de rollen zijn omgekeerd