Matar a McCarthy - Ezetaerre, Dj Plan B, ZOO

Soan as alarmas, pero temos un plan

Pra matar a eses corruptos que conforman o clan

Que todos os esforzos non rematen en van

Recargamos o revólver e bang, bang, bang

Non, non, non, descansarán

I é que á nosa fame non a cala un fiscal

Non imos chorar, suplicar, dar marcha atrás

De facelo ben sei que me odiaría cada mañá

Redobles, guillotina, co sangue na retina

Na rúa do perigo coa mirada felina

A ella le gusta la gasolina

Pero só se é pra queimar ao cabrón que discrimina

Niso da represión aínda seguimos no TOP

Non atopan diferenza entre o bloc e a glock Se non deixan opción imos mudar as

letras

Polas da lista negra que temos na Death Note

Hai milleiros de partículas en suspensión

Que buscan o colapso pra poder vivir mellor

Cinco metros que cortar na barricada

Catro esquinas coa mirada posta en garda

Tres segundos de conta final

E só dous suspiros con instinto animal

Un dedo firme que dispare certeiro

Corre e aperta o gatillo, non teñas medo

Ninguén pode parar

A fame das mans que producen o pan

Pra McCarthy executar

Falemos de nós, do que nos fai iguais

Que veñan coa mordaza, que veñan como Rambo

Seremos Espartaco na pluma de Trumbo

La tinta en el guió, el vers en la cançó

La màquina dʼescriure llança bales de canó

Lʼelectricitat de la cadira de la mort

És el preu a pagar per lʼalta traïció

Els pensaments poden ser molt perillosos

La llibertat camina per camps fangosos

LʼEstat observa i envia els seus gossos rabiosos

A la cacera dels octubres rojos

Honor i glòria, fervor patriota

Insinua vosté que Amèrica és idiota?

Comité dʼActivitats Antiespanyoles

McCarthy i Llarena calcen les mateixes botes

Ezetaerre con Arnau e o maldito Plan-B

Fillos clandestinos da familia Rosenberg

Cinco metros que cortar na barricada

Catro esquinas coa mirada posta en garda

Tres segundos de conta final

E só dous suspiros con instinto animal

Un dedo firme que dispare certeiro

Corre e aperta o gatillo, non teñas medo

Estribillo

Somos a rabia desa familia que ve que ao seu fillo lle foden a vida

Por escribir o que ve cada día, collendo o seu micro pide xustiza

Tamén o cansazo, a vista perdida, pero na cela non cabe a utopía

Somos ás que non verán vencidas

Estribillo