Hep Kahır - Cem Karaca

Dur!

bırak kaynasın kahvenin suyu,

Bana İstanbul’u anlat nasıldı?

Bana boğazı anlat nasıldı?

Haziran titreyişlerle kaçak yağmurlar ardı

Yıkanmış, kurunurmuydu yine o yedi tepe

Ana şefkati gibi sıcak bir güneşle

İnsanlar gülüyordu de

Trende, vapurda, otobüste,

Yalanda olsa hoşuma gidiyor, söyle.

Hep kahır, hep kahır, hep kahır

Bıktım be…

Dur!

bırak, kalsın, açma televizyonu

Bana istanbulu anlat nasıldı?

Şehirlerin şehrini anlat nasıldı?

Beyoğlu sırtlarından yasak gözlerimle bakıp

Köprüler, sarayburnu, minareler ve halice öv

Diyiverdin mi bir merhaba, gizlice

İnsanlar gülüyordu de

Trende, vapurda, otobüste

Yalanda olsa hoşuma gidiyor, söyle.

Hep kahır, hep kahır, hep kahır

Bıktım be…

Dur!

bırak, kımıldama, kal biraz öylece n’olur

Kokun istanbul gibidir, gözlerin istanbul gecesi

Şimdi gel sarıl, sarıl bana kınalım

Gökkubbenin altında ordada beraber

Çok şükür diyerek yeniden başlamanın hayali

Hasretinin çölünde sanki bir pınar gibi

İnsanlar gülüyordu de

Trende, vapurda, otobüste

Yalanda olsa hoşuma gidiyor, söyle.

Hep kahır, hep kahır, hep kahır

Bıktım be…