Kadıköy - Ezginin Günlüğü

Bir akşam masası, iki kişiyz, sen ve ben

Gidiyorsun hiçbir şey söylemeden, birden

Kadıköy'de bir yağmurlu bahçeden

Yıllar külleniyor, izi kalıyor aşkın

Yüreğim kurtulsada yangından, alevden

Yana yana kül olayım, unutup yine sevdalanayım

Geçmem bir daha Kadıköy'den x 2

Sen uzaklarda ülkem, ben gurbetde bir göçmen

Zamanı durdurabilsem, ne ben kalsam ne sen gitsen

Ey akşam vapuru, sana mı kalır dünya?

Ben o yağmurlu iskeleye inmem, inmem

Sen uzaklarda ülkem, ben gurbetde bir göçmen

Zamanı durdurabilsem, ne ben kalsam ne sen gitsen

Geçmem bir daha Kadıköy'den