Koncert fortepianowy - Jacek Kaczmarski

Ty w uniformie my w mroku poniekąd

Sztywno podchodzisz siadasz do klawiszy

I zamiast zagrać zatrzaskujesz wieko

Skrzydło opada salwą przeciw ciszy

Do fortepianu po coś siadał chamie

Nie wydobędziesz z zeń dźwięku rozkazem

Pod pięścią pryśnie kość i klawisz złamiesz

Ale nie zabrzmią dziejowe pasaże

A w rękawiczkach z od krwi sztywnej skóry

Nigdy nie trafisz w klawisz zamierzony

I zamiast dźwięku z twojej partytury

Zawsze się ozwie inny nie proszony

W szkłach czarnych zamiast nut studiujesz co dnia

Zawiłe klątwy wschodnich alfabetów

Lecz nawet obcej nie zagrasz melodii

Trzeba się schylić pozbyć się gorsetu

Tego nie umiesz więc połam klawisze

Struny grać będą bunt i cichą skargę

Pozrywaj struny znowu pieśń usłyszysz

To pudło w usta zamieni się czarne

Roztrzaskaj pudło zagra miejsce po nim

Jak gra powietrze pod tańczącym dzwonem

To puste miejsce dziełem twoich dłoni

Struną powietrza gardła okręcone

Gdy umrzesz trumny które z fortepianów

Zbijać kazałeś o milczącym świcie

Muzykę odtąd zagrają nieznaną

Marsz żałobny co obwieszcza życie