Portret płonący - Jacek Kaczmarski

Takaś mi przedwczesnym zmierzchem

Gdy przybojem grzmi ocean

Jakbyś nie powstała jeszcze

A już prawie przeminęła

Kształt twój, niemal nieuchwytny

Żarzy się obrysem mroku;

Stoisz niema, jak wykrzyknik

Który uwiązł w gardle grzmotu

Włosy w aureoli ognia

Skronią pełznie lawy strumyk;

Smukła jesteś jak pochodnia

Zapalona na tle łuny

W oczach dymu masz spirale

W ustach krzepnie popiół mokry;

Tylko w szyi tętni stale

Kryształ pulsu nieroztropny

Bije to źródełko tycie

Syczą zgliszcza, ciemność skwierczy;

Nosisz w sobie jedno życie

Nosisz w sobie wszystkie śmierci