Mutluymuşum Gibi - Rapozof

Mutluymuşum gibi;

herkese gülüyorum

Bazen beni sanıyorlar deli, neden bilmiyorum

Her şeye rağmen diyorum: «İyiyim.»

Yalan söyledim!

Ben oynuyorum mutluymuşum gibi

Alkolü sünger gibi çekmedikçe çekilmiyor geçmişe sünger

Ama ayılınca yine yeni güne ekle aynı dertlere yeni dertler

Beni bekler, geri bas, sıranı bekle

Kafama taktığım çok şey var

Uçsuz bucaksız Dünya;

Bana sanki uçsuz bucaksız bi' davar!

Ulan diyorum: «Hayatım yine ner’de?»

Bakıyorum;

yok.

Ama niye her şey yine bok?

Çok kaybettik, çok

Zaman geçiyor, belki yarın ölüm var, belki biraz sonra

Kimse bilmez ne kadar vakit var, ne kadar şansın var?

Kimin ahını aldık lan?

Çok çektik yine gık çıkmadı

«Seni vururum!»

diyen, hâlâ gelip de bana sıkmadı

Bu;

aynı anda hem yaşamak hem de ölmek gibi bir şey

Bu;

hem yazıp hem öldürmek

Hep yazıp hem de öldürmek gibi bir şey

Bazen susmak biraz zordur

Anlatmak;

daha da zor!

Yaralanıyor evet ama yalnızlıktan ölünmüyor

İnsan bir yerlere yazıyor, diyor: «Belki de o bunu okuyor…»

İçimizde boktan bir umut

Bazen diyoruz: «Boş ver, unut!»

Mutluluktan korkanlar var, nasıl olsun mutlu?

Kurulan bazı hayaller vardır, insana unutturur uykuyu

Kimi insanın kaşarlığı kurduğu cümlelerinden bellidir

Acımasız bir insan olmamak için sevmeyeni sevmeyin!

Üç biram kaldı dolapta, cüzdanımda da bir 10'luk

Onları aldım, çıktım sokaklara, biraz da yağıyor yağmur

Bir bankta oturdum, sessiz gece ile başbaşayım

Sen de or’dan bak gökyüzüne!

Bu gece birlikte yıldızları sayalım!