Yaralandım Ama Ölmedim - Rapozof

Yaralandım ama ölmedim

Yalanlarına hiç gülmedim

Evet, yok hislerim.

Sen hiç görmedin

Bak bu giydiğim benim deli gömleğim

Kal oralarda!

Mutluysan buralara gelme!

Oralarda aklımı görürsen söyle dönsün eve!

Yalnızlığın içinde gecenin üçünde

Uyumaksa en güçü ve bazen en güçsüzüm

Bazen aynalara küsmüşüm, bazen karanlığa

Eve kapanmalara, bir de saklanmalara

Gün gelir önemini yitirir tarihler

O güzel sözler gider, yerine hakaretler

Birden değişir karakterler

Dersin «Yeter!»

O tuttuğun eller artık neşter gibi

Artık içini döktüğü şey de eski bir defterdir

Şarkılarımdan da nefret et, benden ettiğin kadar

Kimse kimseyi artık etmiyor alakadar

Ben anladım «Melek» dediğim olmuş gaddar

Hayat batak.

Elim boktan, açılmış kartlar

Üşüdüm Üsküdar'da bir yaz günü

Başım düşlerimle belada, boğazımda bir düğüm

Söndürün caddelerin lambalarını!

Bu gece beni kimse görmesin, darmadağınım!

Neyse, bi' şekilde kendimi eve attım

Yaktım mumları, duvardaki resmine baktım

İçtiğim viski de çenemi kilitledi

İçimi ısıtsın diye bir sigara yaktım

Bir köşede bayılmışım, kalktım

Baktım camdan dışarı;

her yer karanlık

Bir salaklık edip yine başlamışım sigaraya

Oysa viskiyi de pek sevmezdim aslında

Elim gidiyor telefona, bir yanım «Hadi!»

diyor

Diğer yanım «Sakın yapma!»

Gözümden kaçan son mesajda yazıyor:

«Bu hikâye bitti artık, lütfen anla!»