Pan Kmicic - Jacek Kaczmarski

Wilcze zęby, oczy siwe

Groźnie garść obuszkiem furczy

Gniew w zawody z wichru zrywem

Dzika radość - lot jaskółczy

Czyn — to czyn: zapadła klamka

Puścić kura po zaściankach:

Hej, kto szlachta — za Kmicicem!

Hajda na Wołmontowicze

Przodkom — kule między oczy!

Krótką rozkosz dać sikorkom!

Po łbie — kto się napatoczy

Kijów sto — chudopachołkom!

Potem picie do obłędu

Studnia, śnieg, my z tobą, Jędruś!

Hej, kto szlachta — za Kmicicem!

Hajda na Wołmontowicze

Zdrada, krzyż, na krzyż przysięga

(Tak krucyfiks — cyrografem)

I oddala się Oleńka

Żądze się wychłoszcze batem

Za to swoich siec, czy obcych —

Jedna praca.

Za mną, chłopcy!

Hej, kto szlachta — za Kmicicem!

Hajda na Wołmontowicze

Wreszcie lek na duszy blizny:

Polska — suknem Radziwiłła

Wróg prywatny — wróg ojczyzny

Niespodzianka, jakże miła

Los, sumienie, panny stratę

Wynagrodzi spór z magnatem

Hej, kto szlachta — za Kmicicem!

Hajda na Wołmontowicze

Jasna Góra, czas pokuty

— Trup, trup!

— Kmicic strzela z łuku

Klasztor płaszczem nieb zasnuty

W szwedzkich armat strasznym huku

Jędrek się granatem bawi

Ksiądz Kordecki — błogosławi

Hej, kto szlachta — za Kmicicem!

Hajda na Wołmontowicze

Jest nagroda za cierpienie

Kto się śmieli, ten korzysta:

Dawnych grzechów odpuszczenie

Król Jędrkowi skronie ściska

Masz Tatarów, w drogę ruszaj

Raduj Boga rzezią w Prusach:

Hej, kto szlachta — za Kmicicem!

Hajda na Wołmontowicze

Krzyż, Ojczyzna, Bóg, prywata

Warchoł w oczach zmienia skórę

Wierny jest, jak topór kata

I podobną ma naturę

Więc za słuszną sprawność ręki

Będzie ręka i Oleńki

Łaska króla, dworek, dzieci

Szlachcic, co przykładem świeci

Hej, kto szlachta — za Kmicicem!

Hajda na Wołmontowicze!