Sen Katarzyny II - Jacek Kaczmarski

Na smyczy trzymam filozofów Europy

Podparłam armią marmurowe Piotra stropy

Mam psy, sokoły, konie, kocham łów szalenie

A wokół same zające i jelenie

Pałace stawiam głowy ścinam

Kiedy mi przyjdzie na to chęć

Mam biografów, portrecistów

I jeszcze jedno pragnę mieć…

Stój Katarzyno!

koronę carów

Sen taki jak ten może ci z głowy zdjąć

Kobietą jestem ponad miarę swoich czasów

Nie bawią mnie umizgi bladych lowelasów

Ich miękkich palców dotyk budzi obrzydzenie

Już wolę łowić zające i jelenie

Ze wstydu potem ten i ów

Rzekł o mnie: niewyżyta Niemra

I pod batogiem nago biegł

Po śniegu dookoła Kremla

Stój Katarzyno…

Kochanka trzeba mi takiego jak imperium

Co by mnie brał tak, jak ja daję: całą pełnią

Co by i władcy i poddańca był wcieleniem

By mi zastąpił zające i jelenie

Co by rozumiał tak jak ja

Ten głupi dwór rozdanych ról

I pośród pochylonych głów

Dawał mi rozkosz albo ból

Stój Katarzyno!

koronę carów

Sen taki jak ten może ci z głowy zdjąć

Gdyby się kiedyś kochanek taki znalazł…

Wiem, sama wiem!

Kazałabym go ściąć!