Opa - Marco Borsato

Vroeger zat ik uren op de stoel bij opa

Hij vertelde me dan altijd een verhaal

Of we gingen samen naar de golven kijken

En de mensen kenden opa allemaal

Ja ik weet nog hoe we konden blijven lachen

Om een hondje dat daar speelde op het strand

En dat zomaar naar de golven ging staan blaffen

Of daar vechten met een weggewaaide krant

En zo liepen we vaak zonder wat te zeggen

Lange einden heel gezellig hand in hand

En dan keek ik om en zag mijn kleine voeten

Naast mijn opa’s grote stappen in het zand

Maar nu loop ik in m’n eentje want mijn opa loopt niet meer

En ik breng m’n kleine tranen naar die hele grote zee

Ik zie nog mijn opa liggen als een stille witte pop

Opa sloot voorgoed zijn ogen en hij slaat ze nooit meer op

Maar nu loop ik in m’n eentje want mijn opa loopt niet meer

En ik breng m’n kleine tranen naar die hele grote zee

Ik zie nog mijn opa liggen als een stille witte pop

Opa sloot voorgoed zijn ogen en hij slaat

Ze nooit meer op

Duizend golven spoelden over opa’s stappen

Het zijn alleen m’n eigen voeten die daar staan

Maar ik ken nog zijn verhalen en zijn grappen

En ik weet nog wat ik met hem heb gedaan

En zo is opa toch een beetje blijven leven

Want herinneringen raak je nooit meer kwijt

En hij heeft me zoveel goede raad gegeven

Dus hij blijft gewoon m’n opa voor altijd

En zo liepen we vaak zonder veel te zeggen

Lange einden heel gezellig hand in hand

En dan keek ik om en zag mijn kleine voeten

Naast mijn opa’s grote stappen in het zand

Maar nu loop ik in m’n eentje want mijn opa loopt niet meer

En ik breng m’n kleine tranen naar die hele grote zee

Ik zie nog mijn opa liggen als een stille witte pop

Opa sloot voorgoed zijn ogen en hij slaat ze nooit meer op

Maar nu loop ik in m’n eentje want mijn opa loopt niet meer

En ik breng m’n kleine tranen naar die hele grote zee

Ik zie nog mijn opa liggen als een stille witte pop

Opa sloot voorgoed zijn ogen en hij slaat

Ze nooit meer op