Picasso - Medium

Jestem pociągiem, ciągnę za sobą słowo po torze

Utworzę z nich utwór I przeciągnę go po monitorze

Ciuff, ciuff!

Jedzie skurwiel;

jedzie, jedzie dumnie

W sumie domaluję mu most, niech ma tunel

Jestem w Winampie, scroll

To lokomotywa, pociąg w cyfrach

Gdzie jest tunel, który przekroczyła?

Znika!

Zostawiam czarną przestrzeń pod pikselem, wślizg

Dym z komina spowija wagonowy tętent

Pięćdziesiąt sześć sekund, tworzę obrazy

Stopami, ustami, rękami zamykam werblami

Wstań, zamieniamy się miejscami, siadaj, patrz!

Equalizacja nie jest tam taka płaska, spadam w dal

Jestem na decybelach, to jak winda

Winamp z bliska jak się przyjrzysz to jest dziwak

Dobra, zabieram Was stąd, tera ora ziom

Na raz, dwa, trzy, wstrzymuj oddech;

raz, dwa, trzy!

Byłeś pod wodą, byłaś wcześniej sucha, upał

Giza, ta piramida wydaje się inna być, bo

Jest odwrócona do góry nogami

Trzy strzałki wskazujące nam punkt centralny

Pulsują jak wirtualny wskaźnik, nad nim gwiazdy

Połącz kropki w szlaczki, no I mamy kształty!

Zwierzyniec, wielkie zoo, zoom zrób!

Szlag by te gady trafił!

Szlaki nie są zodiakami, nadpisz to!

No i mamy mapę w mózgu, bierz łopatę, kuj grób!

Nie swój, tylko Faraona;

on ma klucz, to strażnik ognia

Ten stary sarkofag, okaż mu szacunek

Osadź go na jednej z oaz, popatrz!

Co my tu mamy?

Ramki damy złote, oceń, tombak

Dostałem go od gościa, co trzyma wielbłąda

Dobra, trzymaj obraz, biegnę odpalić rakietę

Choć jeszcze nie wiem, czy Cię nią wystrzelę, refren!

Napijemy się z Picasso (co?!)

Może mnie usłyszy Van Gogh (co?!)

Michał Anioł pewnie śpi, a da Vinci?

Leczy lud cóż, napijemy się we dwóch

Oddalimy się z El Greco (co?!);

Dali nam niepełną wieczność (co?!)

Mam pomysł, gdzie Cię zabrać, stoimy w skafandrach

Teraz zamknij oczy i skaczemy w portal światła!

Otwórz oczy, to jest stan nieważkości

Nasza stacja, otwarta czakra, a nie lubię się powtarzać

Lubię wracać, tak, wracać lubię

Ta myśl w czasoprzestrzeni zna subkierunki świata, mówię:

Dobra nasza zatem!

Statek jest w kształcie

Twojej lampy, kładź się, horyzontalnie nogami do ściany

Widzisz obrazy, sufit jest pełen gwiazd

Te plastikowe utraciły już swój blask!

Spadły, odrapane od tapety

Same czarne dziury widzisz pięknie!

zaklej je śmiechem

Nie da się?

Trzeba zaszpachlować wzrokiem, laser!

Superman!

Leć, ścigamy się dookoła naszych planet!

Albo nie leć, czekaj, nie leć!

Masz aparat I odklej obraz od jeziora, wydobędziesz kosmos

Schowaj kopię chwil I wykopuj ją, gdy stracisz siły

Tym wymażemy zło, zwyciężymy!