Plac Pod Księżycem - Medium

To znowu ja!

Księżycu, odbijasz światło Słońca

Tak bez końca iluminujesz nam w oczach

Srebro, złoto, dwa medale w parze

To czym jest brąz, dom, szmaragdowym ołtarzem?

Mając nazwę lepiej dotrę do szarej strefy

Wśród komórek wspierających systemy

Przemyśl, mózg chce byś podążał do mety

To komety, niszczą piękno dzieci atmosfery

Lubię sobie na ciebie patrzeć od lat

Kupię lunetę i będę bliżej cię znał

Uaktywnię wizję jesteś tym przyciskiem

Ciskam mym wzrokiem I przyciskam do źrenic naocznie, OK!

Wyglądasz tam jak dziurka od klucza

Oglądam sobie przez nią Show, Truman jest tutaj

Chowaj się za mną znaczy za planetą, prędko

Rzuci cień na ciebie, skróci kąt promieni, zetnie

Być pastelą, która wlewa się na księżyc

Stworzę na niej tęczę, wszerz, zasznuruję wstęgę

Wrzeszczcie!

Jestem pierwszym, bo srebrny nie ma metki

Wieki nie ma, a przyklejany jest na rzepy

Szukają Perpetum Mobile, stoją na niej

Wyobraź sobie, że to pluszsz, leży w szklance

Buzuje, wypuszcza gaz, gardzi denkiem

Rozbijam go I pluję w atmosferę

From this distant vantage point

The Earth might not seem of any particular interest…

But for us, it’s different

Consider again that dot

That’s here… that’s home… tha-tha-that's us

The Earth is the only world known, so far.

to harbor life

There is nowhere else, at least in the near future

To which our species could migrate.

Visit, yes — Settle, not yet

To me, it underscores our responsibility

To deal more kindly with one another

And to preserve and cherish the pale blue dot.

The only home we’ve ever known