Piorunochron - Medium

To nie śniło się racjonalistom

Dla nich sen jest reakcją chemiczną, zwaną fikcją

To nie śniło się tym filozofom

Oni nie śnią, oprócz tego, który śni tobą

Tego nie pojmie bluźnierca, z piekła, zerkaj

Ta błyskawica rozedrze im serca

To przyśniło się mnie choć nie na jawie

To nie Incepcja, ale niebo jest otwarte

Tak więc

Jego słowa są jak grzmot

Spada grom nie podoba mu się coś, pada prąd

Niepodobna żadna noc to nie błąd

Spadachroniarz bada mrok, spadnie w głąb

Bo prawo grawitacji, to nie prawo, by rządzić

Nie masz prawa sądzić tych rodzin

Tworzyć zygoty w tych państwach bezprawia

Dopóki sam nie poznasz prawa, które je stwarza

Oto burza, każde Jego słowo jest piorunem

Bój się, rozładuje ten ładunek z hukiem, w próżnie

Próżny lud cudu nie rozumie

Cudem jest, tego, kogo ego nie pojmuje mózgiem

Tchórze, załaduję was w katakumbę

Mam katapultę i wystrzelę ją w pustkę

Uwierz!

Tylko Bóg panuje nad ludem

Lud panuje nad duchem, ale tego nie pojmujesz, bo…

Tak właśnie płacze twój procesor

Który zgubił wszelkie kontakty z Ziemią

A tak płacze smok w klatce

Ukryty w szafie pod stertą brudnych kartek

Tak łka nasza matka ziemia

Kiedy zalewamy cementem cmentarz

Znów słyszę krzyk, rozdziera głosy

Pozostał za ekranem jak te roboty

I wtedy był tam ze mną anioł

Staliśmy w gwiazdach, jakby chmury były tratwą, prawdą

Dlaczego niszczą ludzi którzy pragną dobra?

Czy mam namalować krwią serca obraz — mówi

Ten sam umysł z wnętrza, milczący jak pejzaż

Który krzyczy w twoich rękach niesiony w przepaść nieba

Fortepian powstał w częściach, ten Chopina

Na szczęście wyczaruję teraz ekran, to seans

To piorunochron ochroni was przed tą chorą prognozą

Pogodą dla bogaczy wypogodzony nieboskłon

To obłok jest ochroną przeciwpowodziową

Więc pogodź się jak potok z wodą, bo może tąpnąć

Marna armia Szatana będzie błagać o pokłon

Wiecznie spłacać dyshonor, wreszcie błagać o wolność, to co?

Oceniasz grzech w tym oceanie łez, przez oczernianie serc

Sobie orzekacie śmierć (wieczną)

Niebo otwiera się za zbrodnie

Wątpię, że ten Jego gniew jest początkiem

Wątpię, człowiek zignorował twoją wolną wolę

I pomylił ten nowy porządek z bałaganem w głowie

To już koniec, nie ma dokąd iść, dokąd odejść

Zlituj się nad nami dobry Boże

Myślą, że ten ogień płonie w smole, pojmą tą metaforę

Gdy ich duch zmieni się w wiecznie żywą pochodnię!