Eter - Medium

Bo każdy ma tam jakaś pasję, gdziekolwiek spędzasz nowy dzień

Weź wdech i pędź gdzieś, gdzie nie odnajdą cię, w eter!

Nie poniosła mnie deskorolka

Wall ride?

Alright!

Byłem kozak w Tony’ego Hawka,

Zośka, zostaw, my nie kopiemy kobiet w tyłek

Kosza damy, ale noga kopie w piłkę, typie

Lubię rower, nie lubię pedałować

W dół, na luzie w górę to reakcja łańcuchowa, rozmach!

Siłownia?

Jeśli już to dla zdrowia

Jeśli będziesz pompować jak pompka

Zmienisz rozmiar w spodniach

Jestem Medium, ale wysoko mierzę

Przecież, lubię wspinaczkę

Nie chcę spocząć pod parterem, weź się!

Gry drużynowe to najlepszy boysband

Chłopcze, porzuć ręczną, bo jest niebezpiecznym sportem

Doba jest za krótka, choć cudownie ją zwiedzać

Ziomal, nie zamulaj, stwórz równoległy wszechświat

Nie ukradłem talentu, to nie Space Jam

Bezustannie w biegu, gonię szczęście

Jestem sprinterem i biegnę na metę po rentę

Ten teren literek znam lepiej niż siebie

No pewnie, weź poezję jeśli lubisz czytać

Ale wyjdź na powietrze metafora chce oddychać

Ta, mnie towarzyszy codziennie muzyka

Bez niej, to lipa jest czy jest coś gorszego niż cisza?

W eterze, może być, ale w lesie, błądzę w nim swoim tempem

Chodzę w rytm na spacerze, mądrzej wyjść niż tak siedzieć

Co dzień gnić w komputerze?

Odklej pysk opuść serwer

Zazdroszczę przestrzeni wiejskiej!

Pozdrawiam, wolnych w wielkich hektarach

Arach, jak Ara powtarzam te zdania

Odtwarzam czas jak fotografia

Wezmę teleskop poszukamy komet

Potem włączę teleport i pogadamy z Bogiem

Wciskam Enter, znaczy znikam w Eter zwijam przestrzeń

Weź kamerę i wędkę złowimy kilka w rzece

Złotych rybek, skocznych jak Scottie Pippen

I nie wyskoczy nam z dłoni żadne marzenie śliskie

I’m homeless boy, 'cause I’m living on the track

And this train of thought is standing on my back

Damn, pojebała mi się translacja;

Ta stacja kolejowa nie stworzona jest by nad nią medytować

Jadę, w Polskę, w sobotę gramy koncert

To może, szachy w drodze, najgorzej, karty, książkę?

Stań przy oknie, odśwież twarz żółtym słońcem

Jesteś blady jak ściana, biali nie umieją tak latać

What, what?!

Skakać, klaskać, jak całą ta ferajna

Czyli radość, śmiech, anioł tnie, kawałki wszechświata, ej!

Żyj tak jakby jutro miało przyjść lepsze

Pielęgnuj zajawki i zapuszczaj się w eter!

Lepiej rozwinąć kocyk, położyć się na plaży, trawie, sianie, betonie,

a gdy i nawet betonu braknie, sypie śnieg albo inny grad, po prostu zamknijcie

swoje oczy i wyobraźcie sobie to wszystko o czym mówiliśmy dziś w audycji.

Otacza was z każdej strony i aby znaleźć się w tym świecie ponownie zalecam

wcisnąć poprzeczny trójkąt i delektować się słońcem w swojej głowie.

Ja się nagrałam, spadam popływać

Pozdro!