Matka Planeta - Medium

Dniem nie obchodzę urodzin, one mnie nie obchodzą

Nie liczę lat, latam nad liczbami jak samolot

Co?

można spoglądać w chmury kolor mleczny jest

Jay-Z kupił sobie wielki błękit

Kawał nieba, podziel się kawałem serca

Mknę niebo oceanem jak poeta w wierszach

Wyczuwam nietakt, dlatego takt mam taki

Jaki dzień takie flow Pharoahe Monch

Dopiero otwieram spirytystyczny seans, ultrafioletowy promień

Chwytam wciskam w swoje młode zwoje w drzewo życia

Żywica spływa po korzeniach

Wlewa się do komórek, które generuje mózgiem łączę

Fakty tylko z metafizyką za dnia, to jakaś masakra poczuj człowieku ten wiatr

Ten wiatr, który podróżuje w kosmos i zaufaj mi

Wiele byś dał, by trwać tak jak ja

Oto.

Woda, ziemia, ogień, powietrze

Matka planeta, która wie, co to wiedzieć

To jej córka — noc, i syn — dzień

Jestem dzieckiem dnia, z córką rozmawiam przez sen

To nie prawda, że nie umiesz kochać

To nie prawda, że nie umiesz śnić

Prawdą jest, że nie poznasz nigdy prawdy

Póki nie nauczysz się z nią

Żyć.

Nocą stąd rozpoczniemy nową pogoń słowną

Podobno noc jest po to, by podobać się aniołom

Oko w oko z nią, noc, spoglądam w nieboskłon

To są te chwile, kiedy czuje uwolnioną wolność, mocny

Zażywam życia za życia żywotny

Spadłem z księżyca, ale wracam tam, zawsze w nocy

Podpisz się pod tym płaszczak nie będziesz samotnym, tworzywem

Do przerobienia na serato, piksel!

Jestem iglak analogowy sygnał mam

I emituję go na wysokich frekwencjach tam

Wskazuje ci mój szyk świadomości, rydwan na złoconych skrzydłach

Zbliżam się do srebrnej tarczy widma, działa na każdego

Namagnetyzowany tak, by działać na twój ezoteryczny stan

Wprowadza równowagę w nas, wyprowadzę was

Rydwanem do gwiazd, aby rozlać wielki blask!

Bądź mi płatkiem śniegu, miej strukturę

Zmieniaj ją co sekundę w śnieżną burzę

Bądź mi kroplą deszczu, płyń mi brzegiem

A tą tajemną sferę obnażaj w ulewę

Bądź mi lawą, wulkan to za mało

Kruszysz skały, jakby miały symboliczną wartość

Jesteś echem, wiatrem, wiesz, że pragnę bardziej ciebie

Znajdź mnie, czekam, proszę, spiesz się

Woda, ziemia, ogień, powietrze

Matka Planeta, która wie, co to wiedzieć

To jej córka Noc i syn Dzień, jest dzieckiem dnia

Z córką rozmawiam przez sen

To nie prawda, że nie umiesz kochać

To nie prawda, że nie umiesz śnić

Prawdą jest, że nie poznasz nigdy prawdy

Póki nie nauczysz się z nią żyć, proszę przyjdź

Bezwzględnie patrz mi w słowa, kiedy mówię

Jestem zawieszony pomiędzy nimi i lewituję

Łączę dwa żywioły w jeden, mocny strumień

O tym mówię, chrońmy ujęć dobrych źródeł

Mówię, że sami wysychamy bez czystej prawdy

Nazwij to korytem rzeki, chorych nie wskrzesisz

Gdy twój chory horyzont zachodzi za wilgotną

Kotarą kanalików ludzkich oczu, ziemskich rzek

To wciąż ściek wściekam się, kurwa, na chlew

Kup jeszcze jedno auto, mało masz

A mnie maskę przeciwgazową tak przy okazji daj

Dezodorant do rzęs wyjeb, może myj się

Może się mylę, jestem alergikiem, i pylę

Rymem, nie rób basenu z wanny

Choć chloru więcej tam, kran ma dozownik taki

Pomyśl, skręć butelkę, Brat, segregowanie śmieci nie boli

Pałeczki coli, koncern odrzuć, skoncentrowany jak obóz

Więzi naszych ludzi w środku!

Tacy próżni

Jak mi Bóg miły, umyj szyby, nocne niebo daje więcej światła

Niż te styki, osraj żarówki, nie daj się im wysysać, wysycha

Nasza Matka o pomoc błaga tsunami

Trzęsieniami, usłysz tornada

Rzuca się jak pies z pchłami

Czy trzeba ją zalać wodą, by gryźć przestały?!

Zamawiam kometę, nową planetę zamawiam

Konkretnie pierdolnie

Chociaż już chodzisz po nastawionej bombie