Pli ol nenio - Persone

Petro iris for, kun rompita kor'

Al ajna eksterlando

Por instigi sin, ebriigi sin

Per malmultkosta brando

Nova freŝa paĝ', urboj kaj pejzaĝ'

Ŝanĝiĝis laŭ la fervojo

Kaj postlasis li, jeĉiu trajnstaci'

Pecon de sia malĝojo

Al trinkeja strat', por bona rezultat'

Li sciis kion fari

Kaj ĉe trinkbufed', kun glas' kaj cigared'

Li povis sin prepari

Plena je inspir' kaj vivoeliksir'

Sekvis li la regulojn

Kaj faligis sin, kvazaŭ laŭ destin'

En malhelajn okulojn

Kara aŭskultant', ĉu pro lia vant'

Nun venu moralaĵo?

Ke li iru re, ke la solvo ne

Kaŝiĝas sub korsaĵo?

Sed eble post monat' de ĝojosurogat'

Silentiĝis la krio

Ne pro memkompren', sed tiu eta ben'

Estas pli ol nenio